Αφού αποφασίσατε πως χρειάζεται να υποδικτυώσετε τον αριθμό του δικτύου IP σας, πως θα προχωρήσετε; Τα παρακάτω είναι μια σύναψη των βημάτων, τα οποία και θα εξηγηθούν αργότερα με λεπτομέρεια:-
Για τους σκοπούς αυτού του παραδείγματος, θα υποθέσουμε πως υπο-δικτυώνουμε ένα μόνο αριθμό δικτύου κλάσης C: 192.168.1.0
Αυτός αρκεί για το πολύ 254 συνδεδεμένα interface (host), συν τον υποχρεωτικό αριθμό δικτύου (192.168.1.0) και την διεύθυνση εκπομπής (broadcast address) (192.168.1.255).
Θα χρειαστεί να εγκαταστήσετε την κατάλληλη υποδομή καλωδίωσης για όλες τις συσκευές που επιθυμείτε να διασυνδέσετε, ώστε να ανταποκρίνονται στην φυσική σας οργάνωση.
Θα χρειαστείτε επίσης ένα μηχανισμό για να διασυνδέετε μεταξύ τους τα διάφορα τμήματα (δρομολογητές, μετατροπείς μέσων (media converters) κλπ.).
Είναι προφανώς αδύνατη μια λεπτομερής συζήτηση αυτών των πραγμάτων εδώ. Σε περίπτωση που χρειαστείτε βοήθεια υπάρχουν γύρω σύμβουλοι σχεδιασμού/εγκατάστασης δικτύων που παρέχουν τέτοιου τύπου υπηρεσίες. Δωρεάν συμβουλές είναι διαθέσιμες επίσης σε ένα πλήθος Usenet news groups (όπως το comp.os.linux.networking).
Υπάρχει ένα παζάρι μεταξύ του αριθμού των υποδικτύων που δημιουργείτε και των 'χαραμισμένων' αριθμών IP.
Το κάθε δίκτυο IP έχει δυο διευθύνσεις που είναι άχρηστες για διευθύνσεις interface (host)- τον ίδιο τον αριθμό του δικτύου IP και την διεύθυνση εκπομπής/ανακοίνωσης. Όταν υποδικτυώνετε, κάθε υποδίκτυο απαιτεί από μόνο του, μοναδικό αριθμό δικτύου IP και διεύθυνση ανακοινώσεων - και θα πρέπει να είναι έγκυρες διευθύνσεις από την γκάμα των διευθύνσεων που παρέχεται από το δίκτυο IP που υποδικτυώνετε.
Έτσι, υποδικτυώνοντας, ένα δίκτυο IP σε δύο ξεχωριστά υποδίκτυα, δημιουργούνται δύο διευθύνσεις δικτύων και δύο διευθύνσεις εκπομπών- αυξάνοντας τις 'μη χρησιμοποιούμενες' διευθύνσεις interface (host); δημιουργώντας 4 υποδίκτυα δημιουργεί οκτώ άχρηστες διευθύνσεις για interface (host) κ.ο.κ.
Στην ουσία, το μικρότερο χρήσιμο υποδίκτυο αποτελείται από 4 αριθμούς IP:
Το γιατί κάποιος βέβαια θα ήθελε να δημιουργήσει ένα τόσο μικρό δίκτυο είναι μια άλλη ερώτηση! Με μόνο ένα host στο δίκτυο, κάθε δικτυακή επικοινωνία θα γίνεται προς άλλα δίκτυα και μόνο. Παρόλα αυτά, το παράδειγμα εξυπηρετεί στο να επιδείξει τον νόμο που ισχύει στην υπο-δικτύωση.
Ουσιαστικά, μπορείτε να διαιρέσετε τον αριθμό δικτύου IP σας, το πολύ σε 2^n (όπου n είναι ένα λιγότερο από τον αριθμό των bit στον αριθμό δικτύου IP σας) ίδιου μεγέθους υποδίκτυα.
Και έτσι, ας είσαστε ρεαλιστές κατά το σχεδιασμό του δικτύου σας - θέλετε τον ελάχιστο αριθμό ξεχωριστών τοπικών δικτύων που ανταποκρίνεται στους υλικούς περιορισμούς και στους περιορισμούς διαχείρισης, εξοπλισμού και ασφάλειας που έχετε!
Η μάσκα δικτύου είναι αυτή που κάνει όλα τα τοπικά μαγικά της διαίρεσης ενός δικτύου IP σε υποδίκτυα.
Η μάσκα δικτύου για ένα μη-υποδιαιρεμένο αριθμό δικτύου IP είναι απλά μια διαχωριζόμενη με τελείες τετράδα αριθμών που έχει όλα τα 'bit δικτύου' του αριθμού δικτύου ως '1' και όλα τα host bit ως '0'.
Έτσι, για τις τρεις κλάσεις των δικτύων IP, οι κλασσικές μάσκες δικτύου είναι:
Ο τρόπος με τον οποίο η υπό-δικτύωση δρα, είναι να δανείζεται ένα ή περισσότερα από τα διαθέσιμα bit και μετά να κάνει τα interface τοπικά να μεταφράζουν τα δανεικά bit ως μέρος των network bit. Έτσι, για να διαιρέσουμε έναν αριθμό δικτύου σε δύο υποδίκτυα, θα δανειζόμασταν ένα host bit θέτοντας το κατάλληλο bit στην μάσκα δικτύου του πρώτου (κανονικού) host bit σε '1'.
Για μια διεύθυνση κλάσης C, αυτό θα κατέληγε σε μια μάσκα δικτύου σαν
την
11111111.11111111.11111111.10000000
ή 255.255.255.128
Για τον αριθμό δικτύου μας της κλάσης C 192.168.1.0, αυτές είναι μερικές από τις επιλογές υπο-δικτύωσης που έχετε:-
No of No of subnets Hosts/net netmask 2 126 255.255.255.128 (11111111.11111111.11111111.10000000) 4 62 255.255.255.192 (11111111.11111111.11111111.11000000) 8 30 255.255.255.224 (11111111.11111111.11111111.11100000) 16 14 255.255.255.240 (11111111.11111111.11111111.11110000) 32 6 255.255.255.248 (11111111.11111111.11111111.11111000) 64 2 255.255.255.252 (11111111.11111111.11111111.11111100)
Ουσιαστικά, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για να ακολουθείστε τον παραπάνω τρόπο υποδικτύωσης, κατά τον οποίο τα bit της μάσκας δικτύου προστίθενται από το πιο σημαντικό bit του host προς το πιο ασήμαντο. Παρόλα αυτά, αν δεν το κάνετε κατ'αυτόν τον τρόπο, οι αριθμοί IP που θα προκύψουν θα είναι σε μια ΠΟΛΥ περίεργη ακολουθία! Αυτό κάνει πολύ δύσκολο για εμάς τους ανθρώπους, το να αποφασίσουμε σε ποιο υποδίκτυο ανήκει κάθε αριθμός IP, καθώς δεν είμαστε πολύ καλοί στο να σκεφτόμαστε στο δυαδικό σύστημα (οι υπολογιστές από την άλλη είναι και θα χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε σχήμα τους πείτε, με την ίδια πάντα ευκολία).
Αφού αποφασίσετε για την κατάλληλη μάσκα δικτύου, χρειάζεται να καταλάβετε ποιες είναι οι διάφορες διευθύνσεις Δικτύου και εκπομπής/ανακοίνωσης - και την κλίμακα των αριθμών IP για κάθε ένα από αυτά τα δίκτυα. Πάλι, θεωρούμε μόνο έναν αριθμό δικτύου IP κλάσης C και απεικονίζοντας μόνο το τελευταίο μέρος (του host) έχουμε:
Netmask Subnets Network B'cast MinIP MaxIP Hosts Total Hosts
--------------------------------------------------------------------------
128 2 0 127 1 126 126
128 255 129 254 126 252
192 4 0 63 1 62 62
64 127 65 126 62
128 191 129 190 62
192 255 193 254 62 248
224 8 0 31 1 30 30
32 63 33 62 30
64 95 65 94 30
96 127 97 126 30
128 159 129 158 30
160 191 161 190 30
192 223 193 222 30
224 255 225 254 30 240
Όπως μπορεί να ιδωθεί, υπάρχει μια πολύ καλά καθορισμένη ακολουθία σε αυτούς τους αριθμούς, η οποία τους κάνει τον έλεγχό τους σχετικά απλό. Η 'αρνητική πλευρά' της υπο-δικτύωσης είναι επίσης εμφανής, όσον αφορά την μείωση του ολικού αριθμού των διαθέσιμων host διευθύνσεων, όσο το πλήθος των υποδικτύων αυξάνει.
Με αυτήν την πληροφόρηση, είσαστε πλέον σε θέση να αναθέσετε αριθμούς IP σε host και δίκτυα καθώς και μάσκες δικτύου.